عید

عید...

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد. مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار! اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند. همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند. عید...ادامه مطلب

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد. زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است. همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود. عید...ادامه مطلب

عید...

انفعال آن است که خوب باشی اما خوب نسازی. بگذاری جریان بد یا نه، جریان ناموافق تو هر کاری که دلش میخواهد بکند و سکوت کنی. بگذری ارزشها گم بشوند و دادشان نزنی. حالا داد زدن با چوب و چماق که نیست. فلانی من این کتاب را خواندم تو چرا نمیخوانی ست؟! فلانی من صبح ها دست پدر و مادرم را میبوسم و تو کی میبوسی است؟! فلانی اقامه ی نماز خدا زمین مانده است! که صد تا فلانی درست کنی. کجا از این کارها کردیم؟! حداقل به اندازه ی جریان ناموافق خودمان! بی بی سی را ببینید. یا نه! همین داستان محجبه ی آزاد پست قبلی. جریان سازی شد یک دفعه. کجای کاری م؟! چه کردیم؟! چرا باز هم نمیخواهیم کاری کنیم؟! لماذا؟! عید...ادامه مطلب

بچه بودم. وسط سرما که میدیدم خانومی نشسته روی زمین خیس و دست فروشی میکند، آن هم در دل شب، بغض میکردم. بغصی که چند قدم جلوتر میترکید. داشتم فایل های سخنرانی را گوش میدادم که سخنران بحثش رسید به دختران مجرد. این بار بیشتر بغض کردم. فرق بغض اولی با دومی این بود که بغض دومی ناشی از مشکل و معضلی جان فرسا تر و برای من ح/م ملموس تر. عمیقا سوختم. گوشه ذهنم یک فایل باز کردم بعنوان دختران مجرد. فایلی که با پرسش همراه است و باید حل شود. باید برایش راه حل هایی مقبول عرف ارائه کرد. و هیچ وقت فکر نمیکردم تن بدهم به راه حل هایی در چارچوب عرف... پ.ن: مسائل اهم و مهم دارند. هر چیزی سر جایش. این پرونده شاید از بعضی مسائل مهم تر باشد و از بعضی نه. به هر چیزی به اندازه اش باید بها داد. عید...ادامه مطلب

فهمیده ام حجم نوشتن من در مجاز آباد، فعلا، ربط مستقیمی به خواندنم دارد. اگر پستها را بخوانم، زیاد مینویسم. اگر نه که هیچ! انگار مثلا بعد از خواندن هر پست چیزی در درونم میگوید تو باید با این پستت دنیا را نجات بدهی! و من هم بتمن گونه میپرم وسط و همه را از دست افکار نامناسب نجات میدهم. مثلا الان فکر میکنم باید یک پست راجع به "لا دین لمن لا حیاء له" بنویسم. و بخواهم مصداق یابی کنیم حیا را. که ببینیم آیا صحبت از هر چیزی، به اسم واقعیات جامعه، درست است یا حیا را میریزاند؟! یا ما را در زمره ی بی حیا ها قرار میدهد؟! نکند از واقعیتی حرف بزنیم، همانطور که بقیه حرف میزنند و بی حیا بشویم؟! همینجا بحث اول تمام! باقی بر عهده خودتان. مصداق یابی حیا پای خودتان.  یا مثلا الان فکر میکنم باید یک پست راجع به "قضاوت کردن در رابطه با دیگران" بنویسم. سوال بپرسم که آیا ما حق داریم کسی را قضاوت کنیم؟! و جواب بشنوم نه! چرا؟! چون در عصر حاضر مردم دوست ندارند نقد شوند. یا بعبارت بهتر دوست ندارند کسی به آنها بگوید کارت غلط است. دوست دارند فقط خوبی بشنوند. دوست ندارند کسی جلوی کار غلط شان را بگیرد، انگار معصومند! خ عید...ادامه مطلب

عید...

عید...

عید...